قوه قضاییه به عنوان قوه بازدارنده باید با متخلفین برخورد داشته باشد.
بازدارندگی قوه قضاییه
PG7
در خود قوه مجریه نیز همه وزارتخانه ها و دستگاه های اجرایی باید خود را ملزم بدانند که قصد اجرای هر طرح یا پروژه ای را دارند آن طرح توجیه زیست محیطی داشته باشد.
اهمیت رویکرد قوه مجریه
PG8
این می شود نگاه فرابخشی که به عنوان مثال وزیر جهاد و کشاورزی منافع بخش خودش را نبیند و وزیر صنعت و معدن و تجارت منافع خودش.
ضرورت اولویت منافع ملی بر منافع بخشی
PG9
بنابراین مفهوم فرابخشی هم در درون دولت است و هم بین قوا.
حکمرانی رویکرد فرابخشی
PG10
در این زمینه کارهایی صورت گرفته است اما چون مبتنی بر اهداف بلندمدت و استراتژی مدون و یکپارچه ای در زمینه محیط زیست نبوده است ما دچار اشکال هستیم.
فقدان استراتژی یکپارچه کننده محیطی
PG11
اجرای خط مشی های زیست محیطی در حوزه دستگاه های قوه مجریه است. چیزی که در حوزه اجرا حائز اهمیت است ورود همه دستگاه های اجرایی است نه فقط یک سازمان خاص.
اهمیت رویکرد فرابخشی در مرحله اجرا
PG12
در خصوص جایگاه معاونت زیست محیطی باید مطابق با آنچه در قانون پیش بینی شده است، معاون پاسخگو به رئیس جمهور و دولت است اما وزارتخانه ها همزمان هم به دولت و هم به مجلس پاسخگو هستند. در قانون پیش بینی نشده است که معاونین رئیس جمهور به مجلس پاسخگو باشند بلکه هر مسئله ای در حوزه معاونت ها را رئیس جمهور باید به مجلس پاسخ دهد. چنین جایگاهی از نظر سطح سازمانی بالاتر از وزارتخانه هاست چرا که محدودیت کمتری در اختیاراتش و به عبارتی آزادی عمل بیشتری دارد.
بالاتر بودن اختیار عمل و شأن قانونی سازمان محیط زیست در مقایسه با وزارتخانهها
PG13
مهمترین بازیگران عرصه سیاستگذاری زیست محیطی در قوه مجریه را می توان وزارت بهداشت، وزارت جهاد کشاورزی، وزارت نیرو، وزارت نفت، وزارت راه و شهرسازی و وزارت صنعت و معدن و تجارت دانست.
تنوع بازیگران عرصه خط مشی زیستمحیطی
PG14
با کمال تأسف عمده قوانین زیست محیطی مربوط به ادوار گذشته است.
به روز نبودن قوانین زیستمحیطی
PG15
قوانینی که ده تا پانزده سال و چه بسا بیشتر در مجلس یا دولت تصویب شده و در حال حاضر به عنوان سند بالادستی سازمان حفاظت محیط زیست است مطابق با نیاز روز کشور نیست و به اصطلاح به روز نشده است.
به روز نبودن قوانین زیستمحیطی